Monday, December 8, 2008

Σημασία δεν έχει η πτώση...

Βασικά θέλω να θυμήσω το ανέκδοτο που λέει ο Βενσαν Κασελ στην ταινία

Ενας ραββίνος πέφτει από τον 126ο όροφο ενος ουρανοξύστη. Οσο πέφτει προσπαθεί να ηρεμήσει λέγοντας "Μέχρι εδώ όλα παν καλα, μέχρι εδω ολα παν καλά..."

Έτσι -λέει ο ήρωας -είναι και η γαλλική κοινωνία που ενώ πέφτει σκέφτεται απο μέσα της "Jusque ici tout va bien...,Jusque ici tout va bien...". Το κακό όμως δεν είναι η πτώση... είναι η προσγείωση....



La Haine (1995)

υλικό από τον φίλο _st_

Wednesday, December 3, 2008

Fight Club (1999)

[το ποστ είναι αφιερωμένο στον fvas]



Είναι από τις ταινίες που οι πιθανότητες να βγουν στις αίθουσες συνδυάζονται μόνο με εποχές ευφορίας, όπως το τέλος της προηγούμενης δεκαετίας.
Πως αλλιώς ένα τέτοιο δυνατό μήνυμα δεν θα κατέβαζε στους δρόμους χιλιάδες ανθρώπους;


ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ


(το θέτω αρκετά "απλοϊκά")


επίσης

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΑ ΜΠΡΑΤΣΑ ΤΟΥ
(η οποία μπορεί να αυξηθεί με συνεχή ενασχόληση)

Η ΘΕΛΗΣΗ ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ
(αυτή αυξάνει δυσκολότερα...)


Τέτοιες ταινίες ΔΕΝ προβάλονται σε εποχές όπως αυτές που ζούμε τώρα...
Mόνο όταν ένα τέτοιο σοκ δεν θα μπορεί να "περάσει" μέσα μας καθώς απασχολούμαστε με grand μαλακίες, εν μέσω ευφορίας αλά 1999.


Η ταινία μου δόθηκε η ευκαιρία να τη προβάλω λόγω του ότι διάβασα τη παρακάτω είδηση:
Ο Τ.Ντέρντεν του «Fight Club» καλύτερος κινηματογραφικός ήρωας όλων των εποχών
Ο αινιγματικός αντιήρωας Τάιλερ Ντάρντεν του Fight Club (τον ερμηνεύει ο Μπραντ Πιτ), αναδείχθηκε ως ο καλύτερος κινηματογραφικός χαρακτήρας όλων των εποχών, σε ψηφοφορία του βρετανικού κινηματογραφικού περιοδικού Empire.
Τα «κακά» παιδιά φαίνεται πως κέρδισαν τις εντιπώσεις των αναγνωστών, μιας και τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο Νταρθ Βέιντερ του Star Wars, ενώ στην τρίτη θέση κατάφερε να ανέλθει ο Τζόκερ του Χιθ Λέτζερ από την ταινία Σκοτεινός Ιππότης.
Ο Χαν Σόλο (Χάρισον Φορντ) του Star Wars βρέθηκε στην τέταρτη θέση, με τον serial killer Χάνιμπαλ Λέκτερ (Αντονι Χόπκινς) της Σιωπής των Αμνών να καταλαμβάνει την πέμπτη.
Τη δεκάδα συμπληρώνουν οι Ιντιάνα Τζόουνς, The Dude από την ταινία των αδελφών Κοέν Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι, ο Τζακ Σπάροου του Τζόνι Ντεπ από τους Πειρατές της Καραϊβικής.
Η μοναδική γυναίκα της δεκάδας είναι η Έλεν Ρίπλεϊ (Σιγκούρνι Γουίβερ) των ταινιών Αλιεν. Στη δέκατη θέση βρίσκεται ο Βίτο Κορλεόνε, ο γνωστός και ως Νονός.
Newsroom ΔΟΛ


Δεν ξέρω εάν είναι ο καλύτερος, πάντως είναι μια άριστη επιλογή. Το μυαλό μου πριν διαβάσω όλη την είδηση/ψηφοφορία πήγε στο Νονό.

http://www.foxmovies.com/fightclub/
Fight Club - wiki - διαβάστε το δίνει καλή διάσταση της σημασίας της ταινίας, σχετικά διαφορετική από ότι δίνω εγώ
Fight Club (1999)

Wednesday, October 1, 2008

History, not just American

Την είδα το καλοκαίρι κι έχω αργήσει, το ξέρω...


Τα προβλήματα είναι παντού τα ίδια: Μενάνδρου-Λονδίνο-L.A...
O εύπεπτος λόγος ρουφιέται αμάσητος από τους ανυποψιάστους απαίδευτους...
Η λύση δεν είναι ποτέ των άκρων... (κλισέ..)
Και η διαφθορά πάντοτε παρούσα...
.
Όποιος χρειάζεται βοήθεια, ας ανοίξει το μυαλό του να τη δεχτεί

American History X
American History X (1998)

Thursday, July 3, 2008

Nixon (1995)

Η ταινία αξίζει για διάφορους λόγους - όσο ωραιοποιημένη κι αν είναι!

Θα εστιάσω μόνο σε μια σκηνή:
[Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να μας δείξει πως μπορεί να σκέφτεται ένας Προέδρος, πως ενεργεί και τι έχει μπροστά του - το φαντάζεται σα μια εσωτερική πάλη, που όμως ΠΑΝΤΟΤΕ η εξωτερική ενέργεια είναι αυτή που ο περισσότερος κόσμος απεύχεται - σκηνές μεταξύ ύπνιου και ξύπνιου]
Ο Νιξον πριν από κρίσιμες αποφάσεις σε πολύ ταραγμένη εποχή - κάτι σαν αυτές που ζούμε σήμερα - πάει στο Καπιτώλειο να σκεφτεί. Θέλει να δει τις φιγούρες των μεγάλων προκατόχων του, να τους ρωτήσει, να τους αφουγκραστεί.
Μάλιστα εκεί βρίσκεται χωρίς τους άνδρες της προσωπικής του φρουράς, οι οποίοι τον έχουν χάσει.
Ενώ προσεύχεται μπροστά στον Λίνκολ, μια ομάδα φοιτητών που διαμαρτύρονται για τη συνέχιση του πολέμου στο Βιετνάμ και πιέζουν για το τερματισμό του πολέμου, τον αναγνωρίζουν.
Χωρίς δισταγμό και φόβο, ο Νίξον τους χαιρετάει και προσπαθεί να μιλήσει αλλά και να ακούσει τι λένε.
Εντύπωση του κάνει μια 19χρονη φοιτήτρια που είναι η μόνη που προσπαθεί να εκφραστεί με λόγια μέσα στο θυμό της.
"Είναι δύσκολες εποχές για ηγέτες, οι αποφάσεις είναι κρίσιμες... Θέλουμε ειρήνη με τιμή", λέει ο Πρόεδρος.
"Μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν, τι σας κάνει να νομίζεται ότι μπορείτε να έχετε τον έλεγχο της κατάστασης;", "Είναι ΠΑΝΩ από σας...", "Δεν μπορείτε να κοντρολάρετε το ΘΗΡΙΟ", η φοιτήτρια
"Ύστερα από τόσα χρόνια είμαι σε θέση να καταλαβαίνω το σύστημα, ίσως όχι να το ελέγχω απόλυτα, πάντως να μετριάζω τις διαθέσεις του", "Μπορώ να το κάνω.."
"Μπορείτε να ελέγχετε το ΘΗΡΙΟ; Δε νομίζω... Δε μπορείτε να κάνετε τίποτα... Δεν είναι στο χέρι σας!!!"

Κάπου εκεί φτάνουν οι άνδρες της ασφάλειας και με το άγχος ότι μπορεί να ακουμπήσουν τον Πρόεδρο, τον μαζεύουν...

Ο Πρόεδρος μονολογεί κατεβαίνοντας τις σκάλες:
"Άκου η μικρή... πέρασα 25 χρόνια στη πολιτική για να καταλάβω αυτό που ακόμα και μια 19χρονη κατάλαβε αμέσως..."
"Τα καθάρματα... Η CIA, η Wall Street, οι χοντρομπαλάδες... Τα καθάρματα..."...

[Το ότι βέβαια πήγε στο γραφείο του και α. έδωσε μια πολύ ωραία εντολή για βομβαρδισμό και κλιμάκωση του πολέμο, και β. οργάνωσε το μεγαλύτερο σκάνδαλο παρακολουθήσεων στην Ιστορία Προέδρου, είναι μία ..άλλη ιστορία! Τότε υπήρχε και ο διαβόητος Χένρυ-κάνω-ότι-θέλω-Κίσινγκερ...]

Ξανα-γράφω, οι τότε εποχές παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες με τα τρέχοντα.

Ρίτσαρντ Νίξον
Richard Nixon
Γουότεργκεϊτ: το σκάνδαλο που έριξε το Νίξον
Nixon (1995)
Nixon (film)

Wednesday, June 25, 2008

Ιce Storm (1997)

Εάν δεν την έχετε δει, πραγματικά μη τη χάσετε!!!

Δύο λόγια μόνο, καθώς πάνε χρόνια.
Η Παρακμή, Ηθική, Οικονομική και Κοινωνική, της αμερικάνικης οικογένειας στη δεκαετία των '70s.
Θαυμάσιο καστ, σκηνοθετεί ο Ανγκ Λη και οι ερμηνείες άψογες.

Θεωρώ, ότι αγγίζει καταστάσεις που δεν έχουν ακόμα φτάσει ολοκληρωτικά στη χώρα μας, αν και από '97 που βγήκε έχουν γίνει μεγάλα ..βήματα προόδου!!

The Ice Storm by Wiki
The Ice Storm - the movie

Ευχαριστώ τον Apos που μου τη θύμησε!

Monday, June 2, 2008

The Corporation (2003)


Ντοκυμαντέρ από το Καναδά με @ρχίδι@, από αυτά που δεν βλέπουμε συχνά.
Μας προσεγγίζει στο τρόπο σκέψης των εταιρειών (προσοχή, όχι των ανθρώπων, των εταιρειών).
Στα παραδείγματά της είναι η Monsanto και η Bechtel, ενώ κάνει και μια απίστευτη ιστορική αναδρομή στο πως εδραιώθηκε η νομική προσωπικότητα των εταιρειών καθώς και η ικανότητα κατοχής ιδιοκτησίας.

Νομίζω η Ελευθεροτυπία ήταν ένα Σάββατο πριν αρκετούς μήνες που άξιζε τα λεφτά της!!!

info:
Official website with historical background, cast and crew biographies, multimedia, and news

ευχαριστώ την ange-ta που μου το θύμησε

Saturday, May 31, 2008

The Outsiders (1983)

Στο zap έπεσα και στο κανάλι της Βουλής, το οποίο είναι σίγουρα ότι ποιοτικότερο διαθέτει η ελληνική τηλεόραση - όταν έχει πρόγραμμα.

Η ταινία που δείχνει τώρα είναι απίστευτη:
The Outsiders (1983)

με ένα φανταστικό καστ...
Ματ-τ'ομορφόπαιδο-Ντίλον
Ραλφ-καράτε κιντ-Μάτσιο
Πάτρικ-στραβοκάνης-Σουέιζι
Ρομπ-γόης-Λόου
Εμίλιο-ισπανός γόης-Έστεβεζ
Τομ-τοπ γκαν-Κρουζ

Σκηνοθέτης ο Κόππολα...

Ιστορία μιας συμμορίας ανηλίκων που μπλέκεται σε φόνο και πολλά διάφορα ακόμα...

Ίσως και 15 χρόνια είχα να τη πετύχω...
Επίσης, καλό soundtrack.

The Outsiders
The Outsiders (film)

Sunday, May 11, 2008

Falling Down

Η ταινία αυτή νομίζω ότι δείχνει το μέλλον!

Την πιο ζεστή μέρα του χρόνου, ένας πρόσφατα (Michael Douglas) χωρισμένος κι απολυμένος, είναι παγιδευμένος σε μποτιλιάρισμα, προσπαθώντας να προφτάσει τα γενέθλεια της κόρης του,
Όταν μάλιστα το αιρ-κοντίσιον του αυτοκινήτου χαλάει, παρατάει το αυτοκίνητο και ..συνεχίζει τη διαδρομή του πεζός...
Σε παράνοια...
Και ξεκινάει να "τιμωρεί" όποιον και ότι θεωρεί ανήθικο και άνομο...

Falling Down
Falling Down (1993)

Η ταινία δεν είναι τόσο γνωστή, όμως μου ήρθε συνειρμικά λόγω της έλλειψης καυσίμων...
Δε θέλει και πολύ...

Saturday, March 29, 2008

The Big Chill (1983)

http://imdb.com/title/tt0085244/

The Big Chill is a 1983 film that tells the story of several University of Michigan college friends who reunite after many years for the funeral of one of their friends who has committed suicide. It stars Tom Berenger, Glenn Close, Jeff Goldblum, William Hurt, Kevin Kline, Mary Kay Place, Meg Tilly, JoBeth Williams, and Don Galloway.
The movie was written by Barbara Benedek and Lawrence Kasdan, and was directed by Kasdan. It was nominated for three Academy Awards: Best Actress in a Supporting Role (Glenn Close), Best Picture and Best Writing, Screenplay Written Directly for the Screen.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Big_Chill_(film)

απλά μια τρομερή ταινία!
τα όνειρα και η πραγματικότητα(μέλλοντική) μιας παρέας!

Monday, March 10, 2008

Gone Baby Gone (2007)

To σωστό είναι λάθος
Το λάθος είναι σωστό

Ηθική vs. Διαφθορά

Στα συν της ταινίας η κατηγοριοποίηση: neo-noir

Παρουσίαση Ι
Παρουσίαση ΙΙ

wiki

Saturday, March 1, 2008

Maxed Out (2006)

(Οκτώβριος 2007)


Xρεωμένος Ως Το Κόκκαλο: Δύσκολοι Καιροί, Εύκολη Πίστωση και η Εποχή Των Επιθετικών Δανειστών.
Αυτή είναι μια ελέυθερη μετάφραση του τίτλου μιας ταινίας που δεν νομίζω ότι έχει προβληθεί ακόμα στην Ελλάδα. Ίσως να μην υπάρχει λόγος και να γίνει (ακόμα).
Η ταινία - στα δικά μου μάτια - έρχεται να συμπληρώσει σε κάποια βαθμό το Sicko.
(απαραίτηση σημείωση: δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε καν αγγλικοί υπότιλοι, την είδα με ισπανικούς - όχι ότι τα έχω σπουδάσει)



Λίστα με όσα εντυπωσιακά συμβαίνουν στην Αμερική - κι έρχονται...
(από όσα θυμάμαι τώρα)



1. Απληστία, αφθονία, λανθασμένα πρότυπα, εκμετάλλευση, άγνοια, βιομηχανία, είναι μόνο μερικά από αυτά που υποβόσκουν.
2. Η ταινία πραγματεύεται κυρίως τα προβλήματα που προκύπτουν απο τη χρήση πιστωτικών καρτών και τις δυσκολίες αποπληρωμής συσσωρευμένων χρεών.
3. Το πρόβλημα έχει εισχωρήσει και στη μεσαία τάξη.
4. Η βιομηχανία πίστωσης και είσπραξης είναι από εκείνες με τη μεγαλύτερη "ανάπτυξη" τα τελευταία χρόνια: "νόμιμη σκλαβιά"
5. Οι εταιρείες πιστωτικών καρτών κερδίζουν περισσότερα από τους φτωχούς και αυτούς που δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν παρά από αυτούς που έχουν... (μου φαίνεται δύσκολο να το πιστέψω...)
(ανάπηροι, κατάκοιτοι, αναλφάβητοι, μαύροι είναι μερικοί από τους αγαπημένους τους)
Ειδικά για τις πιστωτικές κάρτες, οι δανειζόμενοι, εφόσον δεν έχουν την δυνατότητα αποπληρωμής κάποια στιγμή, προστατεύονται από χρεώσεις και τόκους 180 μέρες από τη στιγμή της αδυναμίας τους. Οι εταιρείες (τράπεζες) εκμεταλλεύονται αυτό το περιθώριο και χρεώνουν - εντός αυτού - ότι θέλουν...
6. Οι μόνοι τρόποι για να σταματήσουν να σε κυνηγούν οι εταιρείες είσπραξης (debt collectors = εταιρείες που αγοράζουν το χρέος σου, π.χ. μιας πιστωτικής, χαμηλότερα και προσπαθούν να το εισπράξουν) είναι
α. χρεωκοπία
β. θάνατος
7. Το νέο έυκολο target group είναι οι πρωτοετείς φοιτητές: δωρεάν πιστωτική κάρτα... Σε περίπτωση που είσαι 18 και δουλεύεις από το πρωϊ μέχρι το βράδυ, η αίτησή σου για πιστωτική κάρτα μάλλον δεν θα εγκριθεί...
Μιας και έγραψα "εγκρίσεις", είναι δυνατόν να χρωστάς στη τράπεζα €20,000 από πιστωτικές κάρτες και η ίδια τράπεζα να σου εκδίδει κι άλλες πιστωτικές κάρτες;
Επίσης, ίσως ο δημοφιλέστερος τρόπος χρηματοδότησης κάποιου που τον κυνηγούν οι τράπεζες είναι τα ενεχυροδανειστήρια... (που τα έβλεπα μικρός στα γουέστερν...) ή τα μπαζάρ στο γκαράζ του σπιτιού σου (όλα $0.5)
8. Προκειμένου να χρεωθείς από μια τράπεζα, οι αναλυτές της ετοιμάζουν το πιστωτικό σου προφίλ, μέσω διάφορων software, τα οποία είναι σε θέση να λάβουν υπόψη τους ότι προσωπικά δεδομένα μπορείς να φανταστείς: τις πληρωμές του κινητού σου τηλεφώνου, άλλα δάνεια, την ηλικία σου... Ένα από τα πλέον γνωστά - το FICO - αναφέρθηκε ότι έχει ποσοστό ανικανότητας 90%...
Ακόμα, στο θέμα των προσωπικών δεδομένων, κάποιος ανέλυσε την κατάσταση ως εξής:
"Τα software αυτά μπορούν να συλλέξουν ότι προσωπικά δεδομένα μπορείς να φανταστείς. Αν προσπαθήσεις να το εξηγήσεις αυτό στο κόσμο, οι περισσότεροι θα σου πουν ότι τους προστατεύει το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα όμως δεν σε προστατεύει (αφού τα βρίσκουν) από αυτούς, σε προστατεύει μόνο από τη χρήση προσωπικών δεδομένων από το Κράτος..."
9. Το κράτος παίρνει τη σκυτάλη.
Το αμερικάνικο κράτος χρηματοδοτεί το εμπορικό του έλλειμμα με την έκδοση ομολόγων.
Το χρέος αποτυπώνεται συνέχεια στο "ρολόι του δημόσιου χρέους" που βρίσκεται στην ΝΥ.
Κάποιες φορές (1996) και το κράτος βρίσκεται σε αδυναμία αποπληρωμής του δικού του χρέους.
Η εύκολη λύση είναι να μεταφερθούν τα χρήματα από τις "κοινωνικές δαπάνες" προς την πληρωμή του χρέους.
Κάποιος μπορεί να το πει κι αλλιώς: σμίκρυνση κοινωνικού κράτους, ιδιωτικοποίηση κοινωφελών επιχειρήσεων/κρατικών παροχών, ώστε να μην ξοδεύει γι' αυτά και να δίνει τα χρήματα στην αποπληρωμή του χρέους.
10. Νόμιζα ότι το 19%/χρόνο που με χρεώνει η πιστωτική μου κάρτα ήταν πολύ...
Εκεί, κατάλαβα ότι είναι ακόμα περισσότερο: 29%, 39%, 49%....
(αν και συνήθως το γράφουν κάπως έτσι: 28.9%, 38.9%, 48.9%...)
Σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμών και για ένα χρέος της τάξης των $20-50,000, πάντοτε ο τρόπος πληρωμής που επιλέγουν οι εταιρείες πιστωτικών καρτών, ώστε αυτό να αποπληρωθεί από τους δανειζόμενους, τους οδηγεί σε δόσεις, που εάν έχουν ξεπεράσει τα 50 χρόνια ζωής, δεν πρόκειται να αποπληρώσουν το κεφάλαιο ποτέ...
Συνήθως, στο διάστημα 0-180 μέρες (βλέπε Νο.5) οι τόκοι και οι χρεώσεις γίνονται διπλάσιοι από το κεφάλαιο: για κάθε $1 κεφαλαίου έχουμε $2 τόκων+χρεώσεων...

Επιπλέον ματιές:
Maxed Out - original movie site - πάρα πολύ υλικό
Maxed Out by Wiki

Sunday, February 3, 2008

2.Days.In.Paris.


Μετά από καιρό μια ταινία που θεωρώ ότι δεν πρέπει να χάσει όποιος έχει μια σχέση. Δεν είναι ότι δεν μπορεί να την δει κάποιος που δεν είναι σε μία - τουναντίον, περιέχει δεκάδες τρόπους για να την "πέσει" ένας άνθρωπος σε έναν άλλο! - αλλά ενδεχομένως να την εκτιμήσει περισσότερο.

Έρωτας, φλιρτ, σεξ σε πολλές παραλλαγές, μυστικά, ψέμματα, ροματζάδα, ζήλια, κλάμα, απώλεια, επιστροφή, ζευγάρι, απόφαση, γονείς, σφάλμα, συγχώρεση, and ..counting!
Βενετία, Παρίσι και στο βάθος Νέα Υόρκη σε μια πάλη Γαλλοαμερικανική, στην οποία όλοι μπορούν να καταλάβουν γιατί η κουλτούρα(sic!) είναι σημαντική κοινωνική καταξίωση.

Θα πρέπει να γράψω ότι την είδα χωρίς υπότιτλους, έστω αγγλικούς, με συνέπεια να έχω τη γλυκειά συναίσθηση του να διαβάζεις ένα βιβλίο, και δεν θεωρώ ότι μου δημιούργησε μεγαλύτερη (θετική) εντύπωση από ότι θα έπρεπε: Οι Times της Νέας Υόρκης τη συγκρίνουν με ταινία του Woody Allen, και νομίζω ότι λένε λίγα... Η Julie Delpy γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί εξαιρετικά.