Thursday, July 3, 2008

Nixon (1995)

Η ταινία αξίζει για διάφορους λόγους - όσο ωραιοποιημένη κι αν είναι!

Θα εστιάσω μόνο σε μια σκηνή:
[Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να μας δείξει πως μπορεί να σκέφτεται ένας Προέδρος, πως ενεργεί και τι έχει μπροστά του - το φαντάζεται σα μια εσωτερική πάλη, που όμως ΠΑΝΤΟΤΕ η εξωτερική ενέργεια είναι αυτή που ο περισσότερος κόσμος απεύχεται - σκηνές μεταξύ ύπνιου και ξύπνιου]
Ο Νιξον πριν από κρίσιμες αποφάσεις σε πολύ ταραγμένη εποχή - κάτι σαν αυτές που ζούμε σήμερα - πάει στο Καπιτώλειο να σκεφτεί. Θέλει να δει τις φιγούρες των μεγάλων προκατόχων του, να τους ρωτήσει, να τους αφουγκραστεί.
Μάλιστα εκεί βρίσκεται χωρίς τους άνδρες της προσωπικής του φρουράς, οι οποίοι τον έχουν χάσει.
Ενώ προσεύχεται μπροστά στον Λίνκολ, μια ομάδα φοιτητών που διαμαρτύρονται για τη συνέχιση του πολέμου στο Βιετνάμ και πιέζουν για το τερματισμό του πολέμου, τον αναγνωρίζουν.
Χωρίς δισταγμό και φόβο, ο Νίξον τους χαιρετάει και προσπαθεί να μιλήσει αλλά και να ακούσει τι λένε.
Εντύπωση του κάνει μια 19χρονη φοιτήτρια που είναι η μόνη που προσπαθεί να εκφραστεί με λόγια μέσα στο θυμό της.
"Είναι δύσκολες εποχές για ηγέτες, οι αποφάσεις είναι κρίσιμες... Θέλουμε ειρήνη με τιμή", λέει ο Πρόεδρος.
"Μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν, τι σας κάνει να νομίζεται ότι μπορείτε να έχετε τον έλεγχο της κατάστασης;", "Είναι ΠΑΝΩ από σας...", "Δεν μπορείτε να κοντρολάρετε το ΘΗΡΙΟ", η φοιτήτρια
"Ύστερα από τόσα χρόνια είμαι σε θέση να καταλαβαίνω το σύστημα, ίσως όχι να το ελέγχω απόλυτα, πάντως να μετριάζω τις διαθέσεις του", "Μπορώ να το κάνω.."
"Μπορείτε να ελέγχετε το ΘΗΡΙΟ; Δε νομίζω... Δε μπορείτε να κάνετε τίποτα... Δεν είναι στο χέρι σας!!!"

Κάπου εκεί φτάνουν οι άνδρες της ασφάλειας και με το άγχος ότι μπορεί να ακουμπήσουν τον Πρόεδρο, τον μαζεύουν...

Ο Πρόεδρος μονολογεί κατεβαίνοντας τις σκάλες:
"Άκου η μικρή... πέρασα 25 χρόνια στη πολιτική για να καταλάβω αυτό που ακόμα και μια 19χρονη κατάλαβε αμέσως..."
"Τα καθάρματα... Η CIA, η Wall Street, οι χοντρομπαλάδες... Τα καθάρματα..."...

[Το ότι βέβαια πήγε στο γραφείο του και α. έδωσε μια πολύ ωραία εντολή για βομβαρδισμό και κλιμάκωση του πολέμο, και β. οργάνωσε το μεγαλύτερο σκάνδαλο παρακολουθήσεων στην Ιστορία Προέδρου, είναι μία ..άλλη ιστορία! Τότε υπήρχε και ο διαβόητος Χένρυ-κάνω-ότι-θέλω-Κίσινγκερ...]

Ξανα-γράφω, οι τότε εποχές παρουσιάζουν αρκετές ομοιότητες με τα τρέχοντα.

Ρίτσαρντ Νίξον
Richard Nixon
Γουότεργκεϊτ: το σκάνδαλο που έριξε το Νίξον
Nixon (1995)
Nixon (film)

4 comments:

fvasileiou said...

Την θυμάμαι αυτή την ταινία έντονα. Όχι τόσο συγκεκριμένες σκηνές, αλλά αυτή την εσωτερική ένταση. Προβλήθηκε πριν τις εκλογές που έδωσαν την επανεκλογή στον Κλίντον και ενώ όλοι περίμεναν από τον δημοκρατικό Ο. Στόουν να παρουσιάσει τον Νίξον σαν το τέρας της αποκαλύψεως, εξεπλάγησαν (δυσάρεστα οι ευρωπαίοι αριστεροί). Το πιο σπουδαίο δίδαγμα για μένα είναι η ικανότητα των αμερικανών να ξαναβλέπουν και να αναθεωρούν την πολύ πρόσφατη ιστορία τους. Δείχνει λαό με δυναμική και προοπτικές (φαντάσου μια ταινία για τον γέρο Καραμανλή ή τον γέρο Παπανδρέου η οποία δεν δείχνει την αγιογραφημένη εκδοχή που προβάλλεται από παντού - είμαστε σε μια απέραντη χωματερή).

geokalp said...

ίσως γιατί θεωρείται αμφιλεγόμενος...

π.χ. στα οικονομικά απέσυρε τη σύνδεση δολλαρίου-χρυσού: εάν συνέχιζε, η Αμερική θα είχε καταρρεύσει οικονομικά...

jh deco said...

...Ο Πρόεδρος μονολογεί κατεβαίνοντας τις σκάλες:
"Άκου η μικρή... πέρασα 25 χρόνια στη πολιτική για να καταλάβω αυτό που ακόμα και μια 19χρονη κατάλαβε αμέσως..."
"Τα καθάρματα... Η CIA, η Wall Street, οι χοντρομπαλάδες... Τα καθάρματα..."...
Σχετικά με το ανωτέρω απόσπασμα, θυμάμαι ένα κομμάτι από ένα σίριαλ ή μια ταινία, δε θυμάμαι ποιό όμως.
Έχει συμβεί ένα πολύ σοβαρό συμβάν και είναι μαζεμένοι όλοι οι πρωτοκλασάτοι των μυστικών υπηρεσιών (CIA, NSA κ.α.).
Α' πρόσωπο:Πρέπει να φροντίσουμε να μη το μάθουν οι πολίτες.
Β' πρόσωπο:Πρέπει να ενημερώσουμε άμεσα τον πρόεδρο.
Γ' πρόσωπο:Μα και ο πρόεδρος πολίτης είναι.

Αντίστοιχη άποψη έχω συναντήσει και σε συνομωσιολογικό βιβλίο, όπου ανέφερε ότι η ουσιαστική διακυβέρνηση των Η.Π.Α. έχει περιέλθει στα χέρια άλλων κέντρων, από τα μέσα της δεκαετίας του '50.

Δεν υποστηρίζω τυφλά αυτή την άποψη, αλλά το θεωρώ ένα πιθανό ενδεχόμενο, καθώς η Αμερικάνικη πολιτική όπως τη λαμβάνουμε μέσα από τις ειδήσεις, παραπαίει σαν εκκρεμές από την απόλυτη γελοιότητα(σκάνδαλο Λεβίνσκι, δηλώσεις Μπους jr) μέχρι την απόλυτη προσύλωση στην σχεδιασμένη πολιτική, σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.

geokalp said...

λογικά είναι ένα από τα κέντρα που κουμαντάρουν το ποπολο...
διαβάζω αυτές τις μέρες για τους robber barons
υπάρχουν διάφοροι!