Saturday, February 2, 2013

Gilda (1946)


Δεν θυμόμουν εάν το είχα δει παλαιότερα. Αμέσως κόλλησα και δεν άλλαζα κανάλι.
Ήταν ξημερώματα όταν το έπαιξαν και τα 3-4 ποτά μαζί με τη νυστά με εμπόδισαν να αναγνωρίσω τη Ρίτα Χέϊγουορθ.
Αλλά έμεινα με ανοικτό το στόμα στη παρακάτω σκηνή.



Συνειδητοποίησα πάντως ότι έβλεπα μια ανεπανάληπτη φιγούρα, μια θεά, με τους ώμους έξω.
Ο χορός της έμοιαζε με εξωγήινος, ειδικά σε σχέση με αυτά που βλέπουμε σήμερα.

Αλλά η ταινία δεν ετοιμάστηκε για να προμοτάρει μια γυναίκα, είχε απίστευτο story, ικανό να μην αφήσει το μυαλό σου να εγκλωβιστεί από μια περφόμερ του Μπουένος Άιρες. Δικαίως το Rotten Tomatoes βάζει 96%.